Wie niet horen wil, moet voelen. En dus keken Amerikaanse obligaties en aandelen gisteren met de billen bloot tegen stevige dagverliezen aan nadat Federal Reserve (Fed)-voorzitter Jerome Powell nog maar eens benadrukte dat het deze keer anders zal zijn. De boodschap is aangekomen en hopelijk zelfs hoorbaar tot in de ivoren toren in Frankfurt, hoopt hoofd van KBC Economics Mathias Van der Jeugt.

De oogkleppen vallen af. We leven in een andere wereld en staan aan de vooravond van een nieuw Fed-tijdperk. Een tijdperk waarin de Fed de veilige weg van de geleidelijkheid inruilt voor een hobbeliger parcours richting een normaal monetair beleid. Adieu aan de op voorhand gecommuniceerde 25 bpn renteverhogingen op kwartaalbasis en bye bye aan de overvloedige én overtollige liquiditeit. De Amerikaanse economie herleeft na de pandemie, inflatie was in de naoorlogse geschiedenis enkel in de jaren 70 een groter probleem en de arbeidsmarkt draait op volle toeren.

In die context zal de Fed in maart een eerste keer de rente optrekken. Powell weigerde uitsluitsel te geven over de grootte van die beweging. Na maart kijken we waarschijnlijk aan tegen renteverhogingen op elke beleidsvergadering. Zelfs ons scenario van vier opeenvolgende renteverhogingen van 25 basispunten is na Powells vragenuurtje met de pers plots conservatief. Het uitgangspunt dat de start van de afbouw van de balans later dit jaar gelijk staat aan een tijdelijke pauze in de rentecyclus, is voorbijgestreefd. Het proces zal zeker in de beginfase op automatische piloot verlopen en staat de Feds inflatiekruistocht via hogere beleidsrentes niet in de weg. We verwachten dat de Fed vanaf juni zal starten met de natuurlijk afbouw van haar balans. Ze zal de middelen van obligaties op vervaldag, gekocht onder de vele QE-programma’s, niet langer herinvesteren.

Investeerders vergeten voortaan best de romantische gedachte dat beleidsvergaderingen van de Fed garant staan voor beurswinsten. 2022 wordt een moeilijk jaar voor risicovollere activa. De officiële dagverschillen van gisteren in Wall Streets belangrijke indices verhullen de 5%-verliezen na Powells harde waarheid. De Amerikaanse economie en arbeidsmarkt zijn sterk genoeg om zonder problemen een aantal renteverhogingen te incasseren. De prioriteit ligt bij het inflatieprobleem, zelfs al slabakt de groei dit jaar. De Amerikaanse rentecurve vervlakte. Rentestijgingen aan het kortere eind liepen op tot 14 basispunten met nieuwe hersteltoppen voor looptijden tot 5 jaar. De Amerikaanse 10-jaarsrente steeg zo’n vijf basispunten. De psychologische horde van 2% kan snel sneuvelen.

Opnieuw was een hogere reële rente verantwoordelijk voor de beweging. Samen met de stevige risicocorrectie speelde ze in de kaart van de dollar. Zowel op handelsgewogen basis (DXY) als tegen de euro liggen de dollarhersteltoppen binnen handbereik. De kans op een breuk respectievelijk boven 96.94 en beneden 1.1186 is groot. EUR/USD 1.1040 is de volgende halte, zeker als de ECB hier volgende week niets tegenover zet. Voorlopig gaan we ervan uit dat Lagarde en co pas in maart bakzeil zullen halen.